'Door de tulp voel ik mij hier thuis'
Olga Iaremenko had het goed in Oekraïne en een vertrek was nooit aan de orde. Tot de dag die alles veranderde. ‘Ik kende de oorlogsverhalen van mijn oma, maar had nooit verwacht zelf slachtoffer te worden van een oorlog’, zegt de portefeuille- en fondsmanager van Vermogensbeheer.
Door Martin Veldhuizen
Toen begin maart 2022 het luchtalarm weer ging, sloeg Olga Iaremenko met haar moeder op de vlucht. Weg van de oorlog die woedde sinds de Russen Oekraïne waren binnengevallen. ‘Bij het centraal station van Kiev, de stad waar ik woonde, kwamen we onder raketvuur te liggen. Ik was nooit bang voor de dood, maar ik was blij dat mijn moeder en ik niet gewond raakten.’
Tulpenkwekerij Via Polen en Duitsland kwamen Olga en haar moeder naar Nederland, dat ze al kende van haar eerdere bezoek als twintigjarige. ‘Mijn overgrootmoeder had in het zuiden van
Oekraïne een tulpenkwekerij. Ik kwam daar vaak en wist dat ze geen zwarte tulpen kweekte. In Nederland kocht ik een doos zwarte tulpenbollen voor haar. Een jaar later had mijn overgrootmoeder niet alleen gele, rode en roze tulpen, maar ook zwarte. De tulp staat symbool voor de verbinding tussen mijn oude leven in Oekraïne en mijn nieuwe leven in Nederland. Door de tulp voel ik mij hier thuis.’
Met haar achtergrond als bestuurder van een vermogensbeheerder, lid van de Raad van Commissarissen van een bank en haar docentschap aan de universiteit van Kiev zocht ze contact met enkele Nederlandse bedrijven. ‘Ik ontmoette een aantal geweldige mensen, onder wie Jan Willem de Lang, mijn huidige leidinggevende bij Vermogensbeheer.’ Olga werkt er als portefeuille- en fondsmanager. ‘Ik ben zó blij! Mijn collega’s zijn geweldig, iedereen probeert mij te helpen. Ik leer veel en misschien kan ik mijn kennis en ervaring inzetten om bij a.s.r. dingen te verbeteren.’
Optimistische blik Natuurlijk mist Olga haar vader, die in Oekraïne bleef en binnenkort ook naar Nederland hoopt te komen, de rest van haar familie en vrienden. Toch bekijkt ze het leven met een optimistische blik. ‘Ik kende de oorlogsverhalen van mijn oma en overgrootmoeder, maar ik had nooit verwacht zelf slachtoffer te worden van een oorlog en te moeten vluchten naar een ander land. De oorlog herinnert mij eraan dat het niet gaat om materialistische zaken, maar om het contact met mensen. Het leven is mooi, elke dag is bijzonder. Daar probeer ik zoveel mogelijk van te genieten.’ •