‘Eerlijk gezegd had ik een ander werk van Bas Meerman uitgekozen, maar dat is nu in het depot. En omdat ik het leuk vind om in i.p. iets te laten zien waar iedereen naar kan gaan kijken, heb ik voor dit schilderij gekozen. Een werk dat ik steeds meer ben gaan waarderen. In eerste instantie vond ik het niet eens zo bijzonder, ik vond de persoon die erop staat wat sullig. Maar het is me steeds meer gaan intrigeren. Ik kom regelmatig in VC3 voor trainingen en dan zorg ik dat ik er tegenover zit.

De jongen kijkt zo dromerig omhoog, alsof hij weg wil, het gebouw uit. Ik vind het met de lichtinval vanuit het plafond heel mooi en die prachtige kleur geel. Ik houd enorm van kleur en dat komt altijd terug in het werk van deze kunstenaar. Ik ben me door zijn werk dat bij a.s.r. hangt, in hem gaan verdiepen. Meerman is homoseksueel en dat zie je ook terug in de dingen die hij maakt. Ik zie in al zijn schilderijen een soort van verlangen.’

‘Bas Meerman (1970) schildert inderdaad in stralende en felle kleuren. De kleurvlakken worden altijd omlijnd met duidelijke contouren wat een mooi contrast oplevert. Zijn schilderijen worden hierdoor heel krachtig en sterk. Hij weet met eenvoudige middelen een groots effect te bereiken.

Zijn werk gaat meer over het schilderen dan over de exacte afbeelding. Het plezier in het schilderen voert echt de boventoon. Dat zie je ook goed terug in deze aquarel. De thema’s die bij hem centraal staan, komen voort uit zijn eigen dagboeken waarin zijn leven, zijn liefdes, het geloof en de actualiteit centraal staan.

Ook kenmerkend voor hem is dat hij niet rechtstreeks naar model schildert, maar zich laat inspireren door figuren uit de media. Vaak schildert hij mannen, relaties tussen mannen en mensen uit andere culturen. Er spreekt uit veel van zijn werk een sterke intimiteit en erotische geladen­heid. Hij laat gevoelens en emoties zien en maakt zijn figuren zeker niet mooier dan ze zijn. Ze ogen zowel krachtig als een beetje sullig of zelfs oenig.’