Het duurde 6 jaar door procedures bij rechtbank en gerechtshof, maar toen kon a.s.r. de zaak sluiten. De rechtbank oordeelde dat de verzekerde a.s.r. bewust heeft geprobeerd te misleiden door na een brand in de showroom keukens op te voeren die daar helemaal niet stonden.

Door een brand ging in 2012 een van de filialen van een keukencentrum in vlammen op. Gezien de omvang van de schade, geraamd op 950.000 euro, is direct een technisch en tactisch onderzoek ingesteld. Tijdens het onderzoek is gevraagd om een tekening van de showroom te maken en daarbij aan te geven welke keukens er verloren waren gegaan. Ook is gevraagd om de daarbij behorende inkoopfacturen te overleg­gen. Verzekerde overlegde verschillende ordners met de inkoopfacturen. Er leek dus niets aan de hand.

Tipgever

Omdat er sprake was van brandstichting, werd in overleg met politie een beloningsadvertentie in een lokale krant geplaatst. Hierop meldde zich een tipgever. Die geen tip over de brand zelf had, maar wel over de keukens...

Deze tipgever stelde dat er keukens bij de verzekering waren opgevoerd die nog aanwezig waren in andere filialen. In de vestiging waar de brand had gewoed, stonden - aldus de verkregen informatie - slechts oude keukens van een merk waar verzekerde geen zaken meer mee deed. Deze keukens werden kort voor de brand voor geringe bedragen aangeboden op verkoopsites.

Daarmee ontstond het vermoeden dat in de claim inkoopfacturen waren ingebracht van keukens die in werkelijk­heid nog in andere filialen stonden. Uiteraard hebben wij verzekerde in de gelegenheid gesteld om de juistheid van zijn claim aan te tonen. Dit gebeurde door op de aanwezige showroom-keukens in de andere filialen de daarbij behorende inkoopfactuur te plakken.

Hierdoor konden de onderzoekers de claim fysiek controleren. Verzekerde heeft meegewerkt aan deze inventarisaties. Tijdens deze inventarisaties werden 10 showroomkeukens aangetroffen waarvan de inkoopfactuur ook in de claim zat.

Slechts een indicatie

Toen verzekerde hiermee werd gecon­fronteerd, reageerde hij dat zijn oorspron­kelijk ingediende claim slechts een indicatie was en geen definitieve opgave. Op basis van de resultaten van het onderzoek is het verzoek om schade­vergoeding toch door a.s.r. afgewezen. Later, bij de procedure bij de rechtbank, probeerde verzekerde door het oproe­pen van verschillende getuigen aan te tonen dat zijn claim indicatief was. De rechtbank vond zijn verhaal onwaarschijnlijk en wees de vordering af.

Tegen dit vonnis tekende verzekerde beroep aan. Ook bij het gerechtshof zijn opnieuw getuigen opgeroepen, door verzekerde en door a.s.r. Het gerechtshof oordeelde dat verzekerde een verkeerde voorstelling van zaken had gegeven. Het gerechtshof rekende verzekerde met name aan dat hij niet direct heeft aangegeven dat de ingediende claim een indicatie betrof. Met de overhandiging van de ordners met facturen heeft verzekerde bewust een verkeerde schadeopstelling gepresenteerd en het gerechtshof concludeerde dat verzekerde daarmee haar informatieplicht niet is nagekomen met als opzet a.s.r. te misleiden. De vordering van verzekerde werd nogmaals afgewezen.

De persoonsgegevens van verzekerde zijn opgenomen in het Extern Verwijzingsregister van de Stichting CIS, de polissen zijn beëindigd en a.s.r. heeft aangifte gedaan bij de politie.

Waarom fraudebestrijding?

Naar schatting betalen huishoudens ieder jaar tientallen euro’s extra aan premie door consumenten die ten onrechte schade op hun verzekering claimen. De verzekeringsbranche steekt daarom veel tijd in het opsporen en aanpakken van deze personen.