Afscheid met verdriet

Een warm applaus kreeg ze van de aanwezigen tijdens de AvA 2019 in het vergadercentrum. En ook de nodige complimenten van aandeelhouders over haar inzet voor het nieuwe beloningsbeleid. Dat was het publieke afscheid van Annet Aris als RvC-lid na 8 jaar a.s.r. Een nieuwe uitdaging ligt bij de Rabobank. Maar het afscheid valt haar zwaar. ‘Ik vertrek met verdriet. We hebben met de RvC en RvB samen zo veel meegemaakt en daarmee een bijzondere band opgebouwd.'

Op Paars 5 zit Annet Aris nog even na te genieten van haar afscheid. Eerder in de week heeft ze al een diner gehad met de voltallige RvC en RvB, maar op dinsdag 20 mei rond een uur of twee is de Algemene Vergadering van Aandeelhouders achter de rug, en zijn nog even wat cadeautjes van hand tot hand gegaan. Maar dat is het dan: het einde bij a.s.r. na 8 jaar commissaris. 8 jaar met een stormachtige ontwikkeling van een bedrijf dat haar eigen weg zocht na de ontvlechting van Fortis naar een beursgenoteerde verzekeraar met een heldere koers en goede resultaten.

Je neemt afscheid met een mooi persoonlijk succes bij de AvA. Het voorstel voor het nieuwe belonings-be­leid werd met overgrote meerderheid aangenomen.

‘Dat is prachtig. We hebben veel tijd genomen om met investeerders te praten, dus ik dacht dat het wel zou lukken. Maar het was spannend of het boven de 80 procent zou komen. Als je in andere landen niet boven de 70 uitkomt, moet je het volgend jaar uitleg geven. Boven de 80 zit je pas echt oké. We hebben het voorstel ook wel aangepast aan de hand van die gesprekken. Hoe transparant ben je? Met welke bedrijven ga je vergelijken? Wat past bij a.s.r.? Je kunt de loonschalen van Jos en Chris gewoon zien. En natuurlijk moest het beleid ook gekoppeld zijn aan de mediaan van medewerkers.’

We zijn het eerste beursgenoteerde bedrijf dat de RvB via loonschalen beloont, toch?

‘Ja, wij hebben het bedacht. Maar toch heeft 15 procent tegen gestemd. Dat heeft er meer mee te maken dat buitenlandse aandeelhouders soms niet snappen dat mensen goed kunnen functioneren zonder variabele beloning. Maar mijn belangrijkste les was: je moet de diverse stakeholders heel goed begrijpen.’

Even terug naar het begin. Hoe trof je a.s.r. bijna 9 jaar geleden aan?

‘We zaten in dat donkere gebouw, met al die hokjes. Het eerste half jaar verdwaalde ik voortdurend. Je zag allemaal dichte deuren. Veel onzekerheid. Mensen werkten hard, maar werkten aan elkaar voorbij. Een beetje onprettige sfeer.’

Wat wordt dan je taak?

‘Als commissaris moet je er een beetje boven zweven. Belangrijk is weg te blijven van de operationele hectiek en je af te vragen: waar moeten wij nu voor staan? Alle verzekeraars hadden destijds dezelfde strategie met dezelfde woorden. Hoe gaan we ons differentiëren van anderen? Die discussie hebben we gehad.'

Wanneer zagen we die differentiatie?

’Met het nieuwe gebouw. Met de positionering van een waardegedreven verzekeraar. Dat je echt wilt dat je mensen op de juiste manier helpt. Niet om de laatste verzekering te verkopen. Symbolisch kwam die verandering met Olli. Belangrijk werd toen wat we deden en niet wat we zeiden. Dat was na een paar jaar. We hebben ook goed gekeken wie er dan aan het roer moet staan. Wat willen we wat die mensen uitstralen? In 4, 5 jaar tijd stond er een ploeg zoals wij die voor ogen hadden. Waar we daarvoor ook veel discussies met de RvB over hadden, was hoe we het huis weer op orde konden krijgen. Veel kun je niet beginnen als de fundamenten niet goed zijn. We zijn gaan investeren in die fundamenten zoals een goed IT-systeem. Dat is frustrerend, want dat zie je niet. Maar het was toch nodig om verder te kunnen.‘

Was de beursgang ook een hoogtepunt voor jou als RvC-lid?

‘De periode daarvoor was voor de RvC interessanter. Want het was helemaal niet vanzelfsprekend dat we naar de beurs zouden gaan. We moesten bewijzen dat we op eigen benen konden staan. Geloofwaardig zijn. De beursgang is bijna een soort militaire operatie, dat is heel professioneel gedaan.‘

Na de beursgang ging het goed. Wat kwam

daarna op de agenda?

‘a.s.r. zit in een markt die niet groeit. Hoe ga je je dan positioneren? Hoe ga je waarde creëren? Wat ga je doen in een lastige markt? De Levenmarkt loopt terug. De hele discussie werd hoe we aan verwachtingen kunnen voldoen zonder domme dingen te doen. Door acquisities en versterking van de ketens. Dat die steeds beter zijn ingericht. De derde discussie is de digitalisering. Dat is toch een beetje trial en error.’

Nu ga je een nieuwe uitdaging aan bij de Rabobank, terwijl je ook al commissaris bent bij ASML, Randstad en een Duitse machinebouwer. Is er nog ruimte voor hobby’s?

‘Ik werk gewoon heel graag. Sommige dingen zie ik als hobby. Mijn werk voor D66 bijvoorbeeld en het boek dat ik gebaseerd op mijn columns in het FD heb geschreven (Wegwijzer door het digitale doolhof). Ik ben druk met dingen waar ik heel gepassioneerd over ben. Dan is er nog een partner en 2 dochters die in Berlijn wonen. Daar wil ik ook af en toe heen.’

Met wat voor gevoel komt het afscheid van a.s.r.?

‘Toch wel heel verdrietig. Het is een relatief kleine RvC en RvB. Dan groei je dicht naar elkaar toe. We kennen elkaar zo goed en er waren zo veel fases waar we samen door­heen zijn gegaan.’

Hoe laat je a.s.r. achter?

‘Ik zie een bedrijf dat een enorme openheid, menselijkheid en transparantie uitstraalt. Ook trots. Je komt binnen en voelt je welkom. Het is een mooi bedrijf geworden. Er komen natuurlijk ooit donkere wolken aan. De vraag is hoe mensen daarmee omgaan. Maar het team zit goed in elkaar. Dus ik heb er vertrouwen in dat als het slecht weer wordt, het alleen maar beter functioneert.’

Geef je a.s.r. nog iets mee?

‘Word niet zelfgenoegzaam. Je kunt steeds minder goed voorspellen. Bewegingen gaan steeds abrupter. Houdt meer reserves om dat soort veranderingen op te vangen. Maar vooral: a.s.r. blijf wie je bent.’