Office 365
Grote kans dat we elkaar de komende weken tegenkomen tijdens een lunchsessie van Office 365. Ik ben er zeker. Want blijkbaar gebruiken we nog niet de helft van de mogelijkheden dieer zijn om samen te werken of bestanden te delen. Goed dat IT&C zo’n initiatief neemt. Natuurlijk kun je een hoop zelf doen om erachter te komen, maar dat doen we – sorry, doe ik – niet.
Piek in ontwikkeling scheldwoorden
Nou is Office 365 een algemeen pakket, maar ik had de pech om bij bedrijven te komen werken waar ze eigen systemen hadden die speciaal voor die bedrijfstak waren ontwikkeld. Neem deTelegraaf, waar ik op m’n 30e in dienst kwam. Dit was een state-of-the-art teksten koppencoderingssysteem. Naar ik me herinner uit Denemarken. Het werkte in principe prima maar had één makke. Delete stond net onder of boven save, in het menu. En automatisch opslaan moest nog uitgevonden worden. Je kunt je voorstellen wat dat teweeg kon brengen als je vlak voor de deadline een primeur aan het intikken was en vol adrenaline save wilde aanklikken. Dan werkte je fijne motoriek net even wat minder. Met als resultaat: alles kwijt. In die periode hebben we een piek gehad in de ontwikkeling van nieuwe scheldwoorden en jammerkreten. Het was echt om gek van te worden.
Veiligheidssleutel
Bij de afdeling vormgeving was er nog een veel zenuwslopender probleem met hun opmaaksysteem. Eens in de zo veel tijd kreeg de vormgever een melding op het scherm met de opdracht om een niet bestaande veiligheidssleutel in te tikken. Als je dat niet tijdig deed, begon de tijdklok af te tellen vanaf 20 seconden om daarna het systeem volledig uit te schakelen. En ja, inclusief opgeslagen werk. Ook dat stond garant voor aanvallen van razernij bij de betrokken vormgevers. Vooral met de wetenschap in hun achterhoofd dat een half uur te laat aanleveren bij de drukkerij kwam te staan op een rekening van zo’n 15.000 euro voor de afdeling. Elke keer kwam er een software update uit de VS om het probleem te verhelpen. Tot het een paar weken later weer opdook met het eerste wanhopige kreet vanuit vormgeving: ‘NEE, NEE, NEE. NIET WEER!!!!’
Bluetooth
Je begrijpt dat ik sindsdien dus extra mijn best doe om bij te blijven. Laatst hadden we het bij de lunch over het terugkijken van tv-programma’s. Toen ik trots meldde dat ik dat zelden deed maar wel bluetooth had, keken collega’s medelijdend mijn kant op. Bluetooth schijnt daar niks mee te maken te hebben. Oké. Iemand nog een tip voor een andere lunchsessie, ergens in het land?
Hans Vos, hoofdredacteur i.p.
hans.vos@asr.nl
Piek in ontwikkeling scheldwoorden
Nou is Office 365 een algemeen pakket, maar ik had de pech om bij bedrijven te komen werken waar ze eigen systemen hadden die speciaal voor die bedrijfstak waren ontwikkeld. Neem deTelegraaf, waar ik op m’n 30e in dienst kwam. Dit was een state-of-the-art teksten koppencoderingssysteem. Naar ik me herinner uit Denemarken. Het werkte in principe prima maar had één makke. Delete stond net onder of boven save, in het menu. En automatisch opslaan moest nog uitgevonden worden. Je kunt je voorstellen wat dat teweeg kon brengen als je vlak voor de deadline een primeur aan het intikken was en vol adrenaline save wilde aanklikken. Dan werkte je fijne motoriek net even wat minder. Met als resultaat: alles kwijt. In die periode hebben we een piek gehad in de ontwikkeling van nieuwe scheldwoorden en jammerkreten. Het was echt om gek van te worden.
Veiligheidssleutel
Bij de afdeling vormgeving was er nog een veel zenuwslopender probleem met hun opmaaksysteem. Eens in de zo veel tijd kreeg de vormgever een melding op het scherm met de opdracht om een niet bestaande veiligheidssleutel in te tikken. Als je dat niet tijdig deed, begon de tijdklok af te tellen vanaf 20 seconden om daarna het systeem volledig uit te schakelen. En ja, inclusief opgeslagen werk. Ook dat stond garant voor aanvallen van razernij bij de betrokken vormgevers. Vooral met de wetenschap in hun achterhoofd dat een half uur te laat aanleveren bij de drukkerij kwam te staan op een rekening van zo’n 15.000 euro voor de afdeling. Elke keer kwam er een software update uit de VS om het probleem te verhelpen. Tot het een paar weken later weer opdook met het eerste wanhopige kreet vanuit vormgeving: ‘NEE, NEE, NEE. NIET WEER!!!!’
Bluetooth
Je begrijpt dat ik sindsdien dus extra mijn best doe om bij te blijven. Laatst hadden we het bij de lunch over het terugkijken van tv-programma’s. Toen ik trots meldde dat ik dat zelden deed maar wel bluetooth had, keken collega’s medelijdend mijn kant op. Bluetooth schijnt daar niks mee te maken te hebben. Oké. Iemand nog een tip voor een andere lunchsessie, ergens in het land?
Hans Vos, hoofdredacteur i.p.
hans.vos@asr.nl