‘Wat zie ik? Wat is het? Wat stelt het voor? Drie vragen die ik mijzelf stel bij elk kunstwerk. Als antwoorden op elkaar lijken, weet ik dat nog niet goed genoeg gekeken heb. Het meesterschap van Erwin Olaf is dat hij niets aan het toeval overlaat. Het is van de eerste tot de laatste seconde geregisseerd. Hij duwt je bijna in die specifieke emotie. De drang er iets van te vinden. Te ervaren. Op zoek naar de betekenis van het leven. Om ten slotte je ogen er niet van af te kunnen houden. Sergio Herman doet voor mij hetzelfde met de smaak en de geur. Je ervaart diezelfde regievaardigheid, maar dan met eten. De Goldberg-variaties van Bach ook, met wat je hoort, de emotie die het oproept. In het werk bij Innovatie & Digitaal stel ik mijzelf ook die vragen. Wat zag ik in die vergadering? Wat was die onduidelijkheid? Wat stelde die opmerking voor? De werkelijkheid is soms wonderlijker dan je jezelf kan voorstellen. Digitale dienstverlening is een meesterlijk kunstwerk.’

‘De foto in het vergadercentrum is gemaakt door de bekende Nederlandse fotograaf Erwin Olaf (1959). Zijn foto’s zijn volledig geënsceneerd, hij is “fotograaf van zijn eigen fantasie”, volgens eigen zeggen. De foto getiteld Grace is gemaakt in 2007 en komt uit de serie Grief waarin de thema’s kwetsbaarheid en eenzaamheid van de mens centraal staan. In deze serie zijn vooral portretten van vrouwen afgebeeld. Volgens Erwin Olaf was zijn inspiratie voor deze serie een fotoboek over de Kennedy-dynastie met Jackie en andere dames van de hogere klasse. Deze glamoureus geklede vrouwen drinken en roken en vertegenwoordigen een nieuw en vrijer tijdperk. Ze zijn vastgelegd tijdens een moment voor zichzelf en zien er eenzaam en verdrietig uit. Olaf verwerkt in deze foto’s de historische details en combineert die met uitvergrote emoties als verlies, eenzaamheid en stille wanhoop. De foto’s zijn raadselachtig en roepen veel vragen op. Zo heeft de vrouw in de foto “Grace” haar handen voor haar gezicht. De manier waarop ze staat met haar hoofd gebogen voor het raam vertelt een verhaal. Een verhaal dat ieder voor zich in kan vullen.’