Een groepsherinnering aan het blauwe hart
‘Keihard werken, veel leren, weinig betaald worden, maar die feesten...
Wat was dat nu, dat blauwe hart, dat blauwe bloed? 8 collega’s haalden onlangs herinneringen op aan De Amersfoortse: een familiebedrijf, informeel, collegiaal maar vooral gezellig. Dat was het. Feesten tot vroeg in de ochtend, de hele Efteling exclusief afhuren, voetbal toernooien of het bekende A-lied. Maar ook herinneringen aan bedreigingen, beslagen autoruiten in de parkeergarages of de treinreis waar iedereen het jaren later nog over had...
Door Hans Vos
Pas als ze half maart bij elkaar zitten op het terras bij het restaurant op de Archimedeslaan, realiseren ze zich dat ze niet echt de inclusieve doorsnee vormen van De Amersfoortse populatie. Maar dat weerhoudt 8 middelbare mannen met blauw bloed er niet van om met plezier terug te kijken op hun geliefde Amersfoortse: Paul Gemke, Jeroen Admiraal, Ton Hakkert, Henri Kors, Dick Jonker, Gert Lokhorst, Jan Willem van Rooij en Frank Hopman. Met functies van manager medische dienst tot teammanager AOV. Mannen die elkaar goed kennen, want iedereen kende iedereen, zo lagen de verhoudingen bij De Amersfoortse.
Opening Mondriaanpand met Hans Klok
‘De meesten van ons kwamen op jonge leeftijd. De hele populatie bestond uit jonge mensen, zeker in de tijd van enorme groei in de jaren negentig. Veel schoolverlaters en net afgestudeerden. En als je er eenmaal binnen was, ging je niet meer weg. Er kwamen zelfs geregeld collega’s terug die bij andere bedrijven niet meer konden aarden. Er was een enorme onderlinge betrokkenheid, zeker ook in periodes dat we soms wekenlang elke avond in ploegendienst moesten doorwerken om de aanwas van klanten bij te benen. Goed voor elkaar zorgen, dat was het devies. Hard werken, weinig verdienen maar ook enorm veel leren en plezier maken met elkaar.’
Jaarlijks galaconcert
Frank doet De Amersfoortse op slot
Over de feesten bij De Amersfoortse raken ze zelfs jaren na dato niet uitgesproken. ‘De Amersfoortse lag op loopafstand van de binnenstad, dat was al een voordeel. Na bijvoorbeeld de presentaties van de jaarcijfers in de Flint, werd uitgebreid getafeld en dan daarna in colonne naar de kroeg. Als je slim was bleef je in de buurt van een directielid, want die waren nooit te beroerd om de portemonnee te trekken. Ook aan feesten in de Kabouterhut of De Blauwe Engel kwam geen einde.’ En de feestvreugde bleef niet beperkt tot de stad zelf. ‘Met partners naar een exclusief afgehuurde Efteling bijvoorbeeld. Fantastisch. Of die keer dat we met een afgehuurde trein naar Rotterdam gingen om daar met Stad Rotterdam in De Doelen een megafeest te vieren. Wat een reis. We deden er geloof ik 2,5 uur over om ontvangen te worden op het perron met een Antilliaanse band die trouwens op last van de politie bijna meteen weer kon inpakken door de overlast. Maar op de terugweg stonden we even stil op een overweg waar de hele groep in de restauratiewagen luidkeels “Sjakie bedankt” aan het brullen was, en de trein stond te schudden op de rails. Later hoorden we dat automobilisten hadden gemeld dat er een trein met voetbalsupporters gestrand was. Dat “Sjakie bedankt” sloeg op directeur Jacques van Eck die zijn chauffeur naar huis had gestuurd omdat hij liever met ons meeging met de trein.’
Panden van De Amersfoortse, oud en nieuw
Dirigent Aan zingen heeft de groep ook nog een andere herinnering. ‘Bij de opening van het nieuwe pand aan de Stadsring moesten we een lied instuderen. Het A-lied. Daar werd onder leiding van een dirigent in elke pauze stevig op geoefend en later hebben we het opgevoerd met zangeres Margriet Eshuijs. Er was zelfs een kleine choreografie bij (zie foto collega’s). Er is een collega die dat lied tot voor kort nog steeds op zijn bureaublad had staan om te laten horen aan nieuwkomers wat het Amersfoortse-gevoel is.‘
Dutch Open Tennis in Amersfoort
Relaties Met zo’n jonge groep collega’s en vele feesten, kon het niet anders dat er relaties ontstonden. Zowel vluchtige als langdurige inclusief huwelijken. ‘Laten we over dat eerste maar niet al te veel uitweiden maar de beslagen autoruiten in de parkeerkelder zeggen genoeg. En natuurlijk waren roddels niet van de lucht zoals de collega die aan de rol ging met een bekende TROS-presentatrice of de 2 stelletjes die met z’n vieren op vakantie gingen en als 2 andere stelletjes terugkwamen. Of de collega die de trouwjurk al had gekocht maar op het laatste moment voor een directe collega koos. Soms riepen collega’s de hilariteit over zichzelf af. Zoals de jonge echtgenote van een collega die voor haar man een wulpse foto liet maken voor de Panorama. Die was bij de AH aan de overkant snel uitverkocht.’
Dierenpark Amersfoort, sponsoring olifant
Net als aan de vele feesten heeft de groep bijna net zo’n levendige herinnering aan de vele sportevenementen. ‘Bij de onderlinge voetbaltoernooien ging het er echt hard aan toe. Verkoop tegen Brand of Leven tegen AOV. Alles op het scherp van de snede. In januari was het oliebollentoernooi en in juni buitenvoetballen op het terrein van het VVZA. Grappig was dat we bij een toernooi al gedoucht en met een biertje aan de bar stonden, toen bleek dat we nog 1 wedstrijd moesten spelen.’
Tramreclame Amsterdam
Onderduiken Natuurlijk speelden in de geschiedenis van De Amersfoortse ook gebeurtenissen af die niet echt om te lachen waren. ‘De bedreiging van een crimineel aan het adres van Frank Romijn. Hij claimde een diefstal van een Rolex op het strand, maar wij waren niet van plan te betalen. Het werd zo bedreigend dat Frank met zijn gezin moest onderduiken in een hotel. Wat ook weer een bepaalde knulligheid had. De bewaking bestond uit een student die alleen gewapend was met een zaklantaarn en toen een adjunct-directeur Frank echt even nodig had, had hij Frank na een paar belrondjes bij hotels zo te pakken. Gelukkig is het allemaal goed gekomen maar het was echt een levensgevaarlijke crimineel. Of de keer dat er gas ontsnapte uit een chloortrein die vlak achter het gebouw stond. De hele wijk moest binnenblijven maar onze BHV‘er had het niet goed begrepen waardoor wij na de ontruiming als enigen in de hele omtrek met z’n allen buiten stonden. Hilarisch.’
Tv-opnamen Nationale inkomenstest in 2003
Toch blijft bij de groep het beeld van gezelligheid en gemoedelijkheid de boventoon voeren. ’Alle deuren stonden altijd voor iedereen open. En iedereen bleef hangen op vrijdagmiddag. Hazes keihard aan en flesjes bier in de airco-installatie om te koelen. Jacques van Ek maakte dan een rondje om met iedereen een praatje te maken. Die man was echt het boegbeeld. Frank Romijn was wat introverter maar ging wel voor je door het vuur.’ En natuurlijk blijven er dingen onbesproken. ‘Wat dacht je van het stamppotbuffet met Oud en Nieuw, de bekende trainingspakken die we cadeau kregen of de nacht van De Amersfoortse. Man, we kunnen er wel een boek over schrijven.’