De Van Rossums van a.s.r.
Wat een talent komt er los door corona! Maar eigenlijk ook wel weer jammer. Dacht ik dat ik me als schrijver in ieder geval in één opzicht enigszins onderscheidde van mijn collega’s. Niks daarvan. Een werkelijke explosie van blogs en columns zijn de opbrengst van de eerste weken thuiswerken en ik heb genoten van veel van jullie bedragen. Ja, ook de hele RvB heeft zich op de blogs gestort en voor het geval dat je dacht dat het wel zo was: nee, ik heb daar niet of nauwelijks een aandeel in gehad. Ze hebben ze echt zelf geschreven en ik weet hoeveel tijd zoiets kost. Plus dat het ook wel een beetje gluren bij de buren is, als er selfies worden geplaatst of via Teams vergaderd. Dan gaat mijn roddeljour-nalistenbloed toch weer een beetje sneller stromen. Tjee, wat een tuin zie ik daar of wat een dure kunst aan de muur, en wie loopt daar op de achtergrond? Die collega woonde toch alleen? Oké, nu ga ik te ver. Mijn fantasie neemt een loopje met me. Maar leuk is het om ook de baarden, uitgroei, ouwe T-shirts en hier een daar een campingsmoking te zien want, wat maakt het uit? Het nieuwe thuis-werknormaal.
Als ik eerlijk ben, het begint iets te wennen, maar toch niet echt. Ik las bij een collega in zijn blog dat hij zelfs opziet om terug te gaan naar kantoor, maar ik kan niet wachten als het zo ver komt. Mijn huis wordt elke ochtend een vierkante meter kleiner. Gelukkig ga ik minstens eens per week wandelen met mijn direct leidinggevende Pedro. We kiezen een stad in de buurt van een van ons en op 1,5 meter van elkaar, dwalen we daar een uurtje rond om commentaar te geven op de infrastructuur. Een beetje zoals de Van Rossums doen op tv. Alkmaar, Haarlem, Bergen, we zijn er echt even uit.
Dan kom je ook tot gesprekken die je anders nooit zou voeren. En deel je emoties die je nooit, bijvoorbeeld in een bila, aan elkaar zou tonen. Dan loopt er ineens een trotse vader naast me en even geen collega.
Mooi ook dat Jos een ontboezeming deed in zijn column die hij 10 jaar voor mij heeft verborgen. Laat Jack Poels, een van de bekendste popmuzikanten van Limburg, uit hetzelfde geboortedorp komen als Jos? Ze kennen elkaar! Ik heb wel eens samen met Rowwen Hèze op festivals gestaan. Keigoeie band. Die konden feest maken. Een verband met Jos had ik natuurlijk nooit gelegd.
Het verbaast me dan ook dat ik als gerenom-meerd zwartkijker zo veel positiefs haal uit deze coronaperiode. Of zou het ook kunnen zijn omdat ik al in januari - wat niemand begreep - mijn aandelen heb geswitcht van olie naar stoepkrijt? Hoop jullie weer gauw te zien.
Hans Vos, hoofdredacteur i.p.