‘De Amersfoortse? Ik had er zelfs nog nooit van gehoord!’

Door Hans Vos

Voor een net afgestudeerde rechtenstudent waren het sombere tijden. De ene na de andere afwijzing viel bij Frank Romijn in de bus eind jaren zeventig. Hij werd uiteindelijk schadecorrespondent Benzine bij De Amersfoortse. 40 jaar later neemt hij als directeur binnenkort afscheid. ‘Mister AOV’ kijkt, ook met dank aan de politiek, terug op een markt waarin verandering en aanpassing centraal stonden. Hij is dan ook al die tijd gebleven. ‘Als je een goede werkgever hebt en je hebt lol in je werk en leuke collega’s, is er geen behoefte om naar iets anders te kijken.’

Hij weet het nog als de dag van gisteren. Glasgerinkel, geschreeuw en intimidatie. Een groep onderwereldfiguren waren de trap op gestormd en aange-komen op de derde etage van De Amersfoortse. Daar trokken ze de vitrines met in bruikleen gegeven materiaal van museum Flehite om en zouden de oudste medewerker die aangezien werd voor de directeur wel even de oren wassen. ‘Ik zat als directiesecretaris van Jacques van Ek apart met een paar collega’s, maar ons liepen ze straal voorbij. Wij waren blijkbaar te jong om voor directeur te worden aangezien. Het was een regelrechte bedreiging uit de Haagse onderwereld. Het ging om een autoschade die we blijkbaar niet wilden uitbetalen. Het ging gelukkig snel voorbij want de echte directeur was gevlogen en beneden stond de politie de groep mannen al op te wachten. We hebben grappig genoeg nog een maand lang een bewaker met politiehond bij de receptie gehad. Gelukkig zijn de daders nooit terug gekomen.’

Het was een incident uit de jaren 80 toen Frank al enige jaren directiesecretaris was. 5 jaar eerder was Frank als afgestudeerd rechtenstudent bij De Amersfoortse in dienst gekomen. ‘Toen ik eind jaren zeventig afstudeerde in Utrecht in Bedrijf Sociaal Economisch Recht was het een slechte tijd. Ik kon mijn kamer behangen met afwijzingen. In het Utrechtse Universiteitsblad stond toen een adverten¬tie dat er academici werden gezocht bij De Amersfoortse. Ik was nog nooit in Amersfoort geweest, laat staan dat ik ooit van De Amersfoortse had gehoord. Ik woonde destijds met mijn vriendin - en huidige echtgenote - in Amsterdam, waar zij fysiotherapie studeerde.’

Banenmarkt in het theater Frank begint als schadecorrespondent Benzine, zoals dat toen heette. Na anderhalf jaar heeft Frank het geluk dat de dan aantredende directeur Jacques van Ek, die van huis uit econoom is, een jurist zoekt als secretaris. Dat blijft Frank tot Van Ek hem aanraadt over te stappen ‘de lijn in’ om niet tot zijn pensioen op een stafafdeling te blijven. ‘Vlak voor die tijd was dus die overval van de Haagse penose. Ik ging naar Medische varia, zo ergens begin 1987. Medische varia was de afdeling waar zowel arbeidsongeschiktheids- als ziektekostenverzekeringen werden geadministreerd. Dat was toen 1 afdeling, waar in 1987 zo’n 65 mensen werkten.’

In 1987 begon ook de groeispurt van het AOV-bedrijf. ‘Dat had weinig met mijn komst te maken, maar was een gevolg van een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep, waarin werd bepaald dat directeuren-grootaandeelhouders van een vennootschap niet langer onder de sociale wetgeving vielen. Dus moesten ze op zoek naar een individuele verzekeringsdekking voor arbeidsongeschiktheid in de private markt. En daar waren wij als de kippen bij. Toen vervolgens in 1993 het WAO-gat kwam, wat betekende dat een WAO-uitkering voor de werknemer bij arbeids-ongeschiktheid kleiner werd dan in de oude regeling, was De Amersfoortse de eerste die dat gat met een private verzekering kon opvullen. En daarmee begon ook de collectieve afdeling echt te groeien. Zelfs zo dat we banenmarkten organiseerden op zaterdag om mensen binnen te halen. En een paar jaar later volgde de eerste hausse van Verzuimverzekeringen.’

Minder soepel Toch kende Frank in de jaren erna als directeur AOV ook momenten dat het minder soepel liep bij AOV. ‘Eind jaren 90 hadden we slechte resultaten op verzuimverzekeringen. We leden enorme verliezen. Verzuim was een nieuwe markt toen de Ziektewet werd aangepast. Het risico van de Ziektewet komt vanaf dag 1 bij je binnen. Maar in de markt leefde het idee dat er wel ruimte zou zitten in de premie-stelling uit het Verbondsadvies, want dat was bij het WAO-gat ook het geval geweest. Dat hebben we geweten. Met een paar man gingen we het land in om in bijeenkom-sten met het intermediair de slechte boodschap te brengen. De premies moesten fors omhoog. De wachttijd ook en er werd strakker gestuurd op uitkeringen.’

In de jaren erna gebeurde er steeds weer iets in de markt van de AOV, zodat Frank nooit de behoefte voelde om iets anders te gaan doen. ‘Nee, als je het goed hebt bij je werkgever en er is constant afwisseling, is die behoefte er niet. Zeg maar met dank aan de politiek. Er komen steeds weer nieuwe plannen. Zoals nu weer de verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zelfstandigen, die overigens veel gelijkenis vertoont met de WAZ die in 2004 werd afgeschaft. Het geheugen van de politiek is blijkbaar kort. Maar ik zie er wel mogelijkheden in voor a.s.r. Je zult zien dat de publieke verzekering weinig dekt en er een stimulerende werking van uit zal gaan voor onze portefeuille. Maar de coronacrisis zal wel voor de nodige vertraging in de ontwikkeling hiervan gaan zorgen.’

Huwelijk om dienstplicht te ontlopen De afgelopen 40 jaar heeft Frank zijn drukke baan als directeur, ondanks nevenfuncties bij onder meer het Verbond van Verzekeraars, goed kunnen combineren met een gezinsleven. ‘Marja en ik zijn sinds we tieners zijn bij elkaar en direct na mijn afstuderen getrouwd. Destijds was een huwelijk een oplossing om onder de dienstplicht uit komen, want dan was je kostwinner. Marja, die fysiotherapie heeft gestudeerd, heeft ook nog een jaar of 6 bij De Amersfoortse gewerkt tot onze oudste zoon Max werd geboren. Gingen we elke ochtend samen vanuit Leusden naar Amersfoort. En ik heb me al die jaren ook aan een goede werkdiscipline gehouden. Op zaterdag werk ik niet. Dan ben ik echt vrij, ook voor het gezin. Op zondagochtend begin ik meestal zo vanaf rond half negen stukken door te lezen. De ene keer ben je om 11 uur klaar en als het BEC gepland staat, kan het laat in de middag worden.’

Frank blijft nog een paar maanden de nieuwe directeur Ewout Hollegien ondersteunen om daarna met een gerust hart echt afscheid te nemen. ‘AOV is in goede handen bij Ewout. Hij is nuchter, slim, leergierig en heel open. Wel raad ik hem aan goed te vertrouwen op zijn MT, want daar zit veel kennis. Maar voor de rest moet ie gewoon zijn eigen plan trekken.’

Grootse plannen voor de invulling van zijn vrije tijd heeft Frank nog niet. ‘Ik verveel me eigenlijk nooit, maar het is wel duidelijk dat ik met mijn hobby’s, zoals het verzamelen van Kuifje-beeldjes, ritjes in achtbanen en een beetje fotograferen, de dagen niet ga vullen. Maar er zijn thuis voorlopig veel klussen te doen. En ik ben weer gaan tennissen, al zit de tennisclub vanwege corona nu ook op slot. Maar meer bewegen staat wel op het lijstje. D’r mogen wel wat kilootjes af. En we willen graag nog opnieuw naar Zuid-Afrika. Er is nog zo veel te zien en te beleven, dat komt wel goed.’

‘Met dank aan de politiek is er constant afwisseling’