Soortelijk gewicht

Mooi dat we de afgelopen weken weer duizenden nieuwe deelnemers hebben ontvangen bij a.s.r. Vitality. Ja, je kunt er ook bijna niet omheen als je onze originele campagne ziet op tv. Maar ik voel me zo verwant aan die man die hijgend achterom kijkt en een stopbord als teken ziet om te stoppen met rennen.

Want bij een routineonderzoek bij de huisarts kwam mijn gewicht ter sprake en zonder in details te treden, was de boodschap duidelijk. Er moet behoorlijk wat vanaf. Eigenlijk geen nieuws want ik kamp mijn leven lang al met de aanleg om pondjes te verzamelen om die er vervolgens met wisselend succes weer af te trainen. Het is een erfelijke kwestie. Mijn vader was zijn leven lang 73 kilo, wat hij ook at of dronk. Mijn moeder daarentegen was - zo leg ik het altijd gekscherend uit - in de verte familie van de plofkippen. En je raadt het al: die aanleg heb ik overgenomen.

Maar goed. Even terug naar het vonnis van de huisarts: trainen, trainen en nog eens trainen. Ik heb 2 maanden lang elke dag ofwel de sportschool bezocht ofwel 5 kilometer gewandeld. Dan spreek je in die tijd ook nog even Vitality-aanvoerder Gregory Sedoc voor i.p. Die houdt nota bene met 3 keer per week een half uurtje in de sportschool zijn toch al onuitstaanbaar goedgevormde lichaam in vorm. Je leest het goed: 3 keer een half uurtje!

En dan zie je tot overmaat van ramp tijdens een fotoshoot in de duinen van Wassenaar een volkomen afgetrainde Jos Baeten, die bij vorige ontmoetingen nog wel eens een triomfantelijk porretje in mijn buik wilde geven. Door corona was ik daar dit keer voor behoed, maar hij vroeg wel zogenaamd meelevend of ik de 2 kilometer naar het strand zou halen. En bedankt, Jos.

Deze week stond ik weer bij de huisarts op de weegschaal. Vol goede moed. Voor mijn gevoel zaten mijn broeken al een stuk wijder en liep het water me al in de mond bij het vooruitzicht op een rollade met kerst als beloning voor mijn niet aflatende inspanning. De uitkomst was ontnuchterend: 1,5 kilo minder. Maandenlang inspanning voor vrijwel niks.

Mijn zoons leefden met me mee. De oudste kwam gelukkig met een net opgedaan inzicht dat hij gelezen had in een medisch tijdschrift. Elk mens heeft een gewicht waar hij of zij de aanleg voor heeft en dus ook vaak weer op terugvalt. Ha, ik weet wat ik de volgende keer ga zeggen als mensen meelijwekkend vragen waarom afvallen niet lukt: Het is gewoon mijn soortelijk gewicht...

Niettemin: prettige kerstmaaltijd en lees nog even de tips van Gregory. Wie weet heeft het voor jullie wel zin. Hans Vos, hoofdredacteur i.p.

hans.vos@asr.nl