Bedrijfsarts Truus van Amerongen zegt a.s.r. na 25 jaar vaarwel
‘Jullie zitten dichter op mijn ziel dan ik dacht’
Na 25 jaar stopt Truus van Amerongen als bedrijfsarts bij a.s.r. Het is volgens eigen zeggen tijd om zich voor te bereiden op haar pensioen. Truus blikt nog één keer terug op haar lange carrière bij a.s.r., vertelt wat haar het meeste is bijgebleven en waarom ze zelfs een beetje van a.s.r. is gaan houden.
Door Marleen Veldhuijzen
Het doet haar best een beetje pijn, vertelt Truus van Amerongen om na 25 jaar de deur van het a.s.r.-kantoor in Utrecht achter zich dicht te trekken. ‘Ik voel me ontzettend betrokken bij a.s.r. en dat is in de loop der jaren alleen maar meer geworden. 25 jaar is een lange tijd. Je durft eigenlijk in deze tijd nauwelijks te zeggen dat je ergens zo lang hebt gewerkt want dan vermoed ik dat mensen denken; had je niet veel eerder weg moeten gaan? Ik snap de vraag maar mijn antwoord daarop is nee. Want doordat er wisselingen waren van HR-directeuren en andere leidinggevenden, werkte ik steeds weer met anderen samen. Ieder van hen heeft een eigen visie op de rol van een arbodienst en de relatie met de klant. Dat hield me scherp en zorgde ervoor dat ik nooit eerder de behoefte voelde om iets anders te gaan doen.’
Truus is trots op de ontwikkeling die a.s.r. in al die jaren heeft doorgemaakt. Vooral de verandering in managementstijl heeft volgens haar veel goeds gebracht. ‘Toen ik 25 jaar geleden bij De Amersfoortse aan de slag ging, was de werkwijze van leidinggevenden heel anders.
De stijl is van top down naar dienstverlenend en faciliterend gegaan met medewerkers die eigen regie pakken. De medewerkers wordt gevraagd wat ze willen en nodig hebben om hun werk goed en met plezier te kunnen doen en wat het bedrijf daarin kan betekenen. Dat is de omslag die je nodig hebt om van verzuim naar preventie te komen. Ik heb ooit eens geroepen
“Iedere leidinggevende krijgt het verzuim dat hij of zij verdient” en dat krijg ik nu nog wel eens terug. Natuurlijk zijn er omstandigheden die je niet in de hand hebt als leidinggevende, dus zo’n uitspraak is niet heel genuanceerd, maar de leidinggevende heeft grote invloed. Faciliterend en stimulerend leiderschap haalt het beste in mensen naar boven. Dat brengt a.s.r. in de praktijk en dat zien anderen ook want je wordt niet voor niets uitgeroepen tot beste werkgever van het jaar.’
Er zijn voor Truus in al die jaren ook bijzondere periodes geweest die haar bij zullen blijven. De crisis met Fortis in 2008 bijvoorbeeld en alle gevolgen daarvan voor de medewerkers, maar ook het overlijden van haar echtgenoot in dezelfde periode. De kinderen die destijds bij ABN AMRO werkten waardoor ze de crisis ook daar zag voltrekken. En ook de coronapandemie zal haar bijblijven. ‘Een situatie als deze maak je als bedrijfsarts bijna nooit mee. Ik ben aangehaakt bij het CCT en we hebben hard gewerkt om het beleid uit te stippelen. Kijken wat er nodig was om de kans op besmetting bij a.s.r. zo klein mogelijk te houden. Mark Rutte zei aan het begin van deze pandemie: “We moeten met 50% kennis 100% besluiten nemen”. Zo heb ik dat ook ervaren. Het was fijn om in lijn met het beleid van de overheid en de wetenschap te kunnen adviseren, maar het bleef lastig omdat wat vandaag juist was mogelijk morgen weer bijgesteld moest worden. Gelukkig is het aantal besmettingen bij a.s.r. laag gebleven maar dat neemt niet weg dat toch een aantal medewerkers zelf of in hun thuissituatie hard met corona zijn geconfronteerd. Door alle maatregelen waren ook voor veel mensen de omstandigheden heel erg lastig. Bijvoorbeeld voor ouders met kinderen die niet naar de opvang of naar school konden. a.s.r. is daar heel goed mee omgegaan door iedereen de mogelijkheid te geven een paar uur af te schakelen en tijd aan het gezin te besteden. Maar ook voor de collega’s die het alleen thuis zijn niet goed volhielden is het heel pittig geweest.’
Over het antwoord op de vraag wat Truus het meest gaat missen, moet ze even nadenken. ‘Ik denk de mensen die bij a.s.r. werken. Ik heb met veel medewerkers intensief contact gehad in een moeilijke periode van hun leven en een steentje kunnen bijdragen om hen weer verder te helpen. Dat maakt mijn werk waardevol. Jullie zitten dichter op mijn ziel dan ik dacht.
Toch is de beslissing om nu te stoppen een goede geweest voor Truus. ‘Dit is een eerste voorbereidende stap op weg naar mijn pensionering eind dit jaar. Ik wil 2 dagen per week gaan werken. Die 2 dagen zou ik ook voor a.s.r. kunnen blijven werken maar als ik de overige 3 dagen niet beschikbaar ben, dan heeft niemand daar iets aan. Daarom ga ik nu aan de slag bij ArboNed en me richten op de kleine klanten met focus op de verzuimbegeleiding. 2 halve dagen draai ik spreekuren en de andere halve dagen coach en begeleid ik collega’s en artsen in opleiding.’ •