Onderzoek

Ik kijk nooit naar het nieuws op Infonet. Geen tijd voor. Of: Ik gooi i.p. meteen ongeopend in de prullenbak. Kijk, dan weet je waar je ’s morgens je bed voor uitkomt als eindredacteur interne middelen. En dan te bedenken dat die tweede uitspraak afkomstig is van een ex-lid van het senior management. Gelukkig een ex-lid.

Hoe mooi is het dan als er eindelijk onderzoek wordt gedaan door hbo-studente Vivian naar de interne communicatiemiddelen om inzicht te krijgen in de wensen en behoeftes. Daar horen ook zaken als e-mail, Whatappsgroepen en nieuwsbrieven bij, maar laat ik me beperken tot de media waar ik voor ben aangesteld: nieuws op Infonet en i.p.

Ik zal proberen eerlijk te blijven maar ik heb de menselijke neiging om het positieve naar mezelf en mijn team toe te schrijven en het negatieve zo veel mogelijk te negeren. Dat schijnen we allemaal te doen als we een vacature lezen, las ik laatst. Waar je denkt goed in te zijn lees je wel en waar je minder goed in bent, daar lees je overheen. Is mij ook wel eens gebeurd bij een sollicitatie voor eindredacteur. Voor mijn gevoel was de vacature feitelijk overgeschreven van mijn cv. Tot tijdens het sollicitatiegesprek bleek dat ik alles in Quarkxpress zou moeten doen. Een systeem waar ik werkelijk niks van begreep. Scheen wel ergens in de vacaturetekst te staan. Gemist dus en einde oefening.

Maar terug naar het onderzoek. Sommige dingen snap ik ook gewoon niet. Zo is er veel vraag naar een meer sociaal intranet en platformen voor meer persoonlijke berichten. Maar als de vraag dan komt: zou je het goed vinden als Infonet een sociaal intranet wordt, zegt 28 procent nee en 41 procent kan het niks schelen.

Bij elkaar 69 procent. Heuh? Ik geef toe: het goed lezen van een onderzoek is blijkbaar ook een aparte competentie. Gelukkig blijkt dat de nieuwspagina Infonet als informatiemiddel het meest wordt geraadpleegd. Zo. Dat is 1-0 tegen de critici. i.p. wordt toch nog door ruim 40 procent van de collega’s deels of helemaal gelezen en 43 procent opent de onlineversie volgens het onderzoek zelfs ook tijdens de werkzaamheden voor a.s.r.

Maar het klopt dat ik vaker te horen krijg dat i.p. alleen bestaat uit goed nieuws. Weet één ding: we proberen altijd kritisch te zijn over de onderwerpen en weren overdreven borstklopperij, maar inderdaad het tot de grond aan toe afbranden hoort niet bij onze opdracht. Maar wat is er mis met een positief magazine dat collega’s informeert en probeert te binden met elkaar en het bedrijf?

Natuurlijk kwamen er voor mij persoonlijk ook wel pijnpuntjes naar boven. Zoals dat veel collega’s aangeven i.p. liever online te lezen dan thuis op de bank in print. Terwijl ik toch zo vaak hoor dat juist huisgenoten meelezen omdat i.p. thuis op tafel ligt. Maar die discussie voeren we al jaren. Laat onze bazen er maar over beslissen uiteindelijk. Ik ben nu eenmaal van de printgeneratie, van de magazines.

En misschien zet het volgende wel een kleine kanttekening bij onderzoeken in het algemeen: toen ik nog bij Privé werkte deed een bureau onderzoek onder abonnees. Ja, je leest het goed: onder abonnees. Ruim 40 procent gaf aan nooit roddelbladen te lezen. Zo zie je maar... Hans Vos, hoofdredacteur i.p. hans.vos@asr.nl