Het is alweer een paar weken geleden maar ik denk toch nog even terug aan het afscheid van Chris. Iemand met wie je zo lang en vooral ook zo intensief hebt gewerkt, verdient het om ook vanaf deze plaats het allerbeste toegewenst te krijgen. Chris was door de vele reizen die we samen hebben gemaakt op weg naar stakeholders meer geworden dan een collega. Daar heb ik ook uitgebreid bij stil gestaan bij zijn afscheids­receptie waar veel collega’s hem de hand kwamen schudden. Het was een waardig en emotioneel afscheid.

Dan is er toch weer de spreekwoordelijke dag van morgen waarin we in een nieuwe bestuurlijke fase terechtkomen. Een RvB met Ingrid en Annemiek. Een nieuw team dat inderdaad voor twee derde uit vrouwen bestaat. Of dat een andere dynamiek geeft, is me al meermalen gevraagd. Laat ik voorop stellen dat we altijd naar de beste mensen in de markt kijken voor de functie en die moeten het worden. Collega’s die een visie hebben op de lange termijn, maar die ook het vermogen hebben op korte termijn te kunnen handelen. Collega’s die de waarden van a.s.r. met zich meedragen en zorgzaam zijn. En tegelijkertijd scherp zijn op resultaten en op de kosten.

Om op de vraag terug te komen: een nieuw team geeft zeker een andere dynamiek. Chris en ik waren zo op elkaar ingespeeld dat sommige zaken voor ons duidelijk waren zonder dat we die hoefden uit te spreken. Het is voor mij even wennen dat ik word uitgedaagd op dingen die ik eigenlijk als vanzelfsprekend was gaan beschouwen. En dat is goed, want met dit team ben ik ervan overtuigd dat we de transitie waar a.s.r. voor staat, in goede banen kunnen leiden. Een transitie naar een a.s.r. waarin dienstverlening een steeds belangrijkere plaats gaat innemen, om ook in de toekomst relevant te blijven en goede resultaten te behouden.