‘Vooral dat informele
en menselijke ga ik missen’
CFO Chris Figee kijkt nog één keer terug bij zijn afscheid
Door Hans Vos
Het was helemaal niet vanzelfsprekend dat het goed zou gaan toen Chris Figee in 2014 CFO werd bij a.s.r. Omdat het nog helemaal niet zeker was dat a.s.r. in de privatisering zelfstandig zou blijven, had hij ook 3 maanden later weer op straat kunnen staan. Maar nu na bijna 6 jaar heeft hij, vlak voor zijn vertrek naar KPN, veel om met plezier op terug te kijken. ‘We hebben mooie dingen kunnen doen en lef getoond. a.s.r. is een bedrijf van gewone mensen die ongewone dingen doen.’
Het was het laatste weekend van september. Een dag de tijd kreeg hij. Liever gezegd een nacht. KPN wilde zondagmorgen, na een lange zaterdagmiddag bij restaurant Van der Valk, weten of Chris Figee bereid zou zijn over te stappen. Liefst rond 10 uur de volgende ochtend.
‘Ik ben die zaterdagavond na een dag van onverwachte besprekingen in mijn eentje een stuk door het bos gaan lopen. Moest ik het doen? Moest ik dat bedrijf waar ik trots op was, verlaten? Afscheid nemen van zo veel dierbare collega’s? Het antwoord werd toch ja.’
Terug in de geschiedenis. CFO Roel Wijmenga kan in 2013 terugkijken op een roerige periode vanaf de afsplitsing van Fortis in 2008. In die paar jaar heeft hij a.s.r. financieel weer goed op de rit gekregen, maar hij wil zich niet vastleggen voor een nieuwe periode van 4 jaar waarin wellicht een beursgang in het verschiet ligt. Roel kiest ervoor om zich met echtgenote aan zijn grote hobby IJslandse paarden te gaan wijden.
In 2014 wordt Chris Figee aangesteld als de nieuwe CFO. Hij heeft zijn financiële sporen al verdiend als consultent bij McKinsey en Director Group Finance bij Achmea. Daar vragen ze zich bij zijn vertrek af wat Figee moest bij zo’n ‘stervende verzekeraar’.
‘a.s.r. stond toen bekend als een bedrijf met een minder profiel. Het zat bij wijze van spreken onder een stolp. Het tempo was misschien wat traag. Ze waren ook al jaren niet op de kapitaalmarkt geweest. En een aparte balansmanagementafdeling was er niet. Er liepen ook veel interimmers rond in de financiële organisatie. Maar ik zag wel de potentie.’
Kun je nog iets herinneren van je eerste gesprek met Jos?
‘Ik kende Jos nog uit de tijd dat ik als consultant de integratie van AMEV met Stad Rotterdam mocht begeleiden. Ik vond hem toen als directeur van De Amersfoortse een lastige vent. Maar na ons eerste gesprek dacht ik: je bent veel leuker dan ik dacht. Jos zei: ik kan je niks beloven, behalve dat het een spannende tijd gaat worden. Als we verkocht worden, is de CFO het eerste slachtoffer. Maar ik wilde het avontuur wel aan.‘
Dan komt relatief kort daarna een beursgang in zicht. Wat is dan de uitdaging voor een CFO?
‘Om te beginnen moeten je rapportages in orde zijn. En je moet je afvragen op welk niveau je moet rapporteren. Het tweede is de equity story, oftewel het verhaal van a.s.r. Dat moet antwoord geven op de vraag waarom je in a.s.r. zou beleggen. Daar heb ik me samen met mijn team en onze begeleidende bank UBS een paar dagen voor opgesloten. Gelukkig had ik ervaring met beleggingen, dus wist ik welke taal beleggers spreken. Het grote compliment van hen was dat ze het verhaal consistent vonden. Wat we zeggen doen we ook. Eigenlijk staat het verhaal nog steeds. En als laatste moet je de organisatie op orde hebben voor een beursgenoteerd bedrijf.'
Dat is allemaal prima verlopen. Maar je bent eigenlijk trotser op iets anders...
'Ja, dat is onze zogenoemde Tier 1 lening in 2017. Dat is best wel lastig om uit te leggen. Maar we wilden een lening uitgeven om Generali te financieren en een oude lening te herfinancieren. Solvency 2 bood de ruimte om een Tier 1 lening aan te gaan. Een lening met veel risico voor de belegger. Dat was in de publieke kapitaalmarkt nog nooit gedaan. En al helemaal niet door een betrekkelijk kleine verzekeraar. Dat verwacht je van Allianz of Axa, dat soort grote Europese partijen. Maar goed, voor a.s.r. zou het mooi zijn om 300 miljoen op te halen met voor ons weinig risico. Ik heb er een weekend slecht van geslapen, want het risico was enorm groot. Niet alleen voor a.s.r. maar ook voor mij als CFO. Ik zou de man zijn die “tried but failed”. Na het weekend vroeg Jos: denk jij dat het kan? Toen ik ja zei, gaf hij me zijn vertrouwen en hebben we het doorgezet. Het was alsof je als FC Utrecht gaat meevoetballen in een toernooi met Bayern München, Chelsea en Barcelona. En dan toch bovenaan eindigt.’
Want het liep als een trein...
‘Normaal ga je op roadshow in Londen met een busje van afspraak naar afspraak. Nu was de animo zo groot dat we de beleggers naar ons toe moesten laten komen en er steeds stoelen bij moesten. Er stond uiteindelijk 3 miljard in het orderboek. De beursgang was prachtig, maar dit was voor mij nog mooier omdat hier mijn persoonlijke risico meespeelde.’
Steeds op roadshow met Jos moet een bijzondere band opgeleverd hebben.
‘Ik ben heel vaak wakker geworden naast Jos. Maar dan in het vliegtuig. Het levert een persoonlijke band op die je anders nooit zou krijgen. We hebben enorm veel plezier gehad. Grapjes, appjes, running gags. Het was er allemaal. En weet je wat het voordeel daar ook van is? Dat je relaxed aankomt bij de belegger. Dan straal je ook iets uit van: we zijn in controle.’
Waarom ga je dan toch weg?
‘Ik heb als CFO alles gedaan wat je zou willen. Het wordt dan een beetje meer van hetzelfde. Het loopt wel. Het heilige vuur van de ambitie brandt nog steeds bij me. Ik was niet op zoek, maar zoiets dient zich aan. Ik heb altijd tegen Jos gezegd dat ik niet zou overstappen naar een andere verzekeraar. Maar KPN is van een andere orde.’
En dat gaat allemaal in een weekend?
‘Uiteindelijk wel. Het was voor die tijd heel onzeker. Ik zou zaterdags kennismaken met de beoogde CEO Dominique Leroy, maar hoorde vrijdagavond dat dit niet doorging. In plaats daarvan werd ik de volgende dag bij Van der Valk in De Bilt verwacht. Daar heb ik een hele dag gesprekken gevoerd, onder anderen met de nieuwe CEO, met leden van de RvC en directeur HR. Pas rond half 7 was dat klaar. Ik kreeg een envelop mee met een aanbieding en de dwingende vraag om de volgende ochtend om 10 uur uitsluitsel te geven.‘
Dan komt het moment dat je Jos moet bellen om te zeggen dat je vertrekt.
‘Normaal rijd je naar iemand toe. Maar Jos woont in Oostvoorne en als ik daar onverwacht voor de deur zou staan, zou hij meteen weten hoe de zaken
ervoor staan. Dus moest ik bellen. Dat was zwaar. Ogen dicht, bellen en vertellen. Dat was het enige dat erop zat. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn. Daarna hebben we ongeveer een kwartier gesproken en ’s avonds hebben we uitgebreider gebeld. Ik was niet op zoek, maar deze uitdaging wilde ik aangaan. Zo’n beslissing draait op intuïtie.’
Volgende week (1 februari) ben je weg en neemt Annemiek de taak van CFO over. Wat zou je haar nog mee willen geven?
‘Bij a.s.r. is het informele kanaal heel belangrijk. Dat maakt ons ook zo effectief. Maar je moet het wel weten en kennen.Dus mijn advies aan haar is: word onderdeel van het bedrijf en leer je mensen kennen. Ik heb elk half jaar bij de MT’s gezeten. Gewoon meeluisteren. Het is makkelijker om even bij een directeur binnen te lopen dan het via de formele weg te spelen.’
Wat ga je meeste missen?
‘Natuurlijk de collega’s met wie ik gewerkt heb. Ook dingen als even de afdeling oplopen en kletsen bij Communicatie. Dat informele, dat menselijke. a.s.r. is voor mij een bedrijf van gewone mensen die ongewone dingen doen. Zoals overnames die mensen niet aan zagen komen. Onze eerste overname waren 2 bedrijven tegelijk, Axent en De Eendragt. Heel spannend, want ze mochten het niet van elkaar weten. Dan is het mooi als je later een compliment krijgt in het FD: slim van a.s.r. om met deze 2 bedrijven met een kort en een lang levenboek in 1 keer de risico’s te spreiden. En die beide overnames op 1 dag aankondigen. Die lef om gewoon dingen te doen. Dat is ook het mooie van a.s.r.’